راه حل جنگ غزه چیست؟
جهان شاهد برپایی یک سیرک بزرگ در خاورمیانه است: آمیزه ای از جنایت جنگی و تروریسم...
اسرائیل بیش از پیش «رفح» را تحت فشار قرار داده. در این شرایط، حماس از پذیرش مفاد کلی توافق آتش بس خبر داده.
اما این روند تا کجا قرار است به طول انجامد؟
هزاران هزار نفر از مردمان و غیر نظامیان فلسطین، به ناحق درگیر تنشی شده اند که بین نیرو های تروریست حماس، و جنایت کار ارتش اسرائیل در گرفته.
زندگی این مردمان بین زمین و هوا معلق مانده، و کمبود کمک های بشردوستانه _ بر اثر فعالیت های گوناگون ارتش اسرائیل _ باعث شده که شرایط در غزه، رنگ و بوی «فاجعهٔ انسانی» به خود بگیرد.
مسأله گروگان ها هم همچنان مطرح است؛ فشار این موضوع بر غیرنظامیان اسرائیلی است.
دود آتش این نبرد، بی وقفه در چشم مردم عادی فرو میرود اما هیچکدام از دو طرف درگیر ( و حامیان آن ها ) به فکر مردم نیستند.
حمله ها و توافق نامه ها بر موضوعاتی مثل منافع ملی، سیاسی، ژئوپلیتیکی و حتی اقتصادی تمرکز دارند...
... در این بین، تنها ارگان های بین المللی ای مانند سازمان ملل دغدغه شرایط انسانی را دارند. ولی درد این جاست که این نهاد های بین المللی، قدرت اجرایی لازم را ندارند.
و جدای از این موضوع، آنان «منافع» دو طرف درگیر جنگ، و آزادی کلی آنان را به رسمیت می‌شناسند.
ولی این موضعی دو پهلوست.
نمیتوان هم خواهان برقراری صلح در منطقه بود و هم ( مثلاً استقلال اسرائیل در تصمیم گیری هایش ) را به رسمیت شناخت.
نهادی بین المللی مثل سازمان ملل، باید خود قطعنامه هایی که به صلح عملی و پایدار بی‌انجامد را تصویب کند، و سپس کشور ها را ملزم به اجرای آنان کند.
و اگر کشوری چنین نکند، با محرومیت های گستردهٔ جهانی روبرو شود.
این است راه حل. این که نه کشور هایی ( مثل پنج عضو دائمی شورای امنیت ) بلکه خود سازمان ملل، به عنوان نهادی جهانی، مستقل از هر کشور، ابرقدرت جهان باشد.
اگر این گونه باشد، دیگر مسأله ای مثل مسأله «رفح» پیش نمی آید...