سالی که گذشت
سال ۱۴۰۲، یا به عبارتی سال «مهار تورم و رشد تولید» از نظر متغیر های کلان اقتصادی، چگونه سالی بود؟
به جرأت می‌توان گفت که نرخ سرسام آور رشد قیمت ها و کاهش قدرت خرید و رفاه خانوار ها، رکن اساسی سال ۱۴۰۲ از لحاظ اقتصادی بود.
این نرخ جنون آسای تورم، که خود را به آشکارگی هر چه تمام تر در قیمت های کالا های ضروری و لوکس نشان داد، به رفاه اکثریت مردم صدمه ای وارد آورد که علیرغم جبران ناپذیر نبودن، دست کم بسیار سنگین و زیان بار است.
به طور ویژه، افزایش قیمت در کالا های اساسی، پوشاک و املاک و مستغلات، چشمگیر است.
در این شرایط بغرنج که زندگی اکثریت مردم را تحت‌الشعاع قرار داده [ متأسفانه اغلب این افراد، کارگران، کارمندان و صاحبان مشاغل آزاد هستند؛ سنگینی اصلی بار ناکارآمدی اقتصادی بر دوش این افراد است. ] عده ای به جای کمک به فضای همدلی و همیاری، به دنبال کسب منافع شخصی خود بوده و به رفاه آحاد مردم ضرری دو چندان زده‌اند.
نمونهٔ شایان ذکر این افراد منفعت طلب و ستمگر، مالکان خانه ها، آپارتمان ها، مغازه ها و ... هستند.
این افراد، در واقع خادمین پلید «بورژوازی» بوده که شرف و انسانیت وانهاده، و پرستش منافع را اختیار کرده‌اند.
و مسأله اساسی اینجاست که این وضع اسف بار مسکن و املاک استیجاری، تنها مشتی است از خروار...
... اما جدای از این مشکلات همیشگی، که کم هم نیستند، میرسیم به آمار ها.
به استناد مرکز آمار ایران ، شاخص تورم در بهمن سال ۱۴۰۲ ( سال پایه ۱۴۰۰ ) عبارت است از ۴۲/۵ درصد. ظاهراً نرخ تورم نسبت به سال ۱۴۰۱ حدود ۳ درصد کاهش داشته، اما پرواضح است که این کاهش جزئی بر وضعیت معیشتی مردم تأثیر چندانی نداشته است.
همچنین است نرخ رشد اقتصادی در پاییز ۱۴۰۲ ( سال پایه ۱۳۹۰ ) که عبارت است از ۵/۱ درصد.
با توجه به این آمار ها، پروژه مهار تورم، اگر با شکست مواجه نشده باشد، به پیروزی هم نرسیده است. لازم نیست حتماً به این آمار ها ( حتی اگر واقعی باشند ) نگاه کرده تا این حقیقت را دریابیم؛ وضعیت روزمره خود حاکی از واقعیت امر است...
با این حال، امید است که این سال و سال های بعد، برای تمامی مردم، از جمله قشر ضعیف جامعه، سرشار از شادکامی بوده و با کاهش تورم، رفاه از دست رفته آنان احیا گردد.
_ فرا رسیدن نوروز ۱۴۰۳ خورشیدی، خجسته باد _