افق سرخ

در میان خبر های ناگواری که هر روزه، چه از داخل و چه از خارج کشور به گوش میرسد، بالأخره خبری خوشایند هم گوش ها را نوازش میدهد.

نیلوفر بیانی، هومن جوکار، سپیده کاشانی و طاهر قدیریان، شماری از فعالان حوزهٔ محیط زیست، که چندی قبل به اتهام واهی «جاسوسی»، توسط دولت دستگیر و روانهٔ زندان شده بودند، سرانجام آزاد شدند. 

این واقعاً مایهٔ مسرت است. هر چه نباشد حق به حق دار رسیده، اما روشن است که نمیشود فراموش کرد که چند سال از عُمر این مردان و زنان، در کُنج زندان تباه گشته و صد البته بخشی از خدماتی که این افراد می‌توانستند به محیط زیست خستهٔ ایران عرضه کنند، پیش از فعلیت یافتن، نابود شده است. 

اما چه میشود کرد؟ تا بوده حکایت همین جور و جفا ها بوده، حکایت همین کژخیالی هایی که آدم های درستکار را گرفتار کرده، و ستمگران را آزاد و راحت گذاشته تا با فراغ بال به اعمال شنیع خود بپردازند. 

این بار هم «سوءتفاهم» دولت، دست و پای کسانی را به بند کشید که از محیط زیست و طبیعت، در برابر سرمایه‌داری _ که با ولع درختان را می‌بلعد و جنگل را نابود میکند _ دفاع می‌کردند و می‌کنند...

... البته خدا را شکر که این بند از دستان این عزیزان مرتفع شد. 

به امید اینکه دیگر چنین «سوءتفاهم» هایی پیش نیاید، و به امید اینکه دیگر زندانیان هم طعم آزادی را بچشند.